بررسی ماکروارگونومیک رابطه سبک رهبری مدیران عامل و وقوع حوادث شغلی (با مطالعه میدانی مجتمع های پتروشیمی شرکت ملی صنایع پتروشیمی در جنوب کشور)

زمینه و هدف: شناسایی عوامل بروز حادثه در شرکت ملی صنایع پتروشیمی و برنامه ریزی برای پیشگیری از وقوع حادثه، از مهم ترین اقدامات در راستای کاهش بروز حوادث شغلی و تبعات وصف ناپذیر ناشی از آنها می باشد. این مطالعه با هدف شناخت رابطه سبک رهبری مدیران عامل و وقوع حوادث شغلی، اقدام به بررسی سبک رهبری مدیران عامل مجتمع های پتروشیمی، مستقر در مناطق ویژه اقتصادی پتروشیمی و مناطق ویژه اقتصادی انرژی پارس واقع در بندر ماهشهر و عسلویه، با رویکرد ماکروارگونومی نموده است. روش کار: تحقیق حاضر که از نوع مطالعه همبستگی می باشد، با بررسی سبک رهبری مدیران عامل در 18 مجتمع پتروشیمی، هم از طریق پرسشنامه ی خوداظهاری و هم از طریق پرسشنامه ی کارکنان اجرا گردید که در مجموع 13 نفر از مدیران عامل به پرسشنامه ی خوداظهاری و کارکنان 14 مجتمع به پرسشنامه ی کارکنان پاسخ دادند. مقادیر شاخص های تکرار و شدت حوادث نیز از مستندات و گزارشات حوادث ارسالی این مجتمع ها به شرکت ملی پتروشیمی استخراج گردید. نتایج: میان امتیازات بعد مستبدانه، بعد مشارکتی و بعد عدم مداخله حاصل از پرسشنامه ی خود اظهاری و مقدار شاخص های تکرار و شدت حوادث همبستگی معنی داری دیده نشد. رابطه ی امتیاز سبک رهبری حاصل از پرسشنامه ی کارکنان نیز با مقدار شاخص های تکرار و شدت حوادث مورد بررسی قرار گرفت، که این بررسی نیز همبستگی معنی داری را نشان نداد. (05/0>p) نتیجه گیری: با توجه به عمر کوتاه مدیریت ارشد در مجتمع های مورد بررسی، فرد مدیر، فرصت و یا حتی انگیزه ی اثرگذاری بر میزان وقوع حوادث شغلی در مجتمع تحت مدیریت خود را نداشته است. نتایج نشان از استفاده ی همه ی مدیران عامل از یک الگوی مدیریتی تقریباً یکسان (دیدگاه کارکنان)، علی رغم تفاوت در سبک رهبری درونی، یا سبک رهبری بدست آمده از پرسشنامه ی خوداظهاری، داشت.